Dlaczego wentylacja grawitacyjna nie działa?

Sprawna wentylacja to komfort, ochrona przed nadmierną wilgocią oraz, a może przede wszystkim, zdrowie. Przebywanie w słabo lub w ogóle niewentylowanych pomieszczeniach skutkuje gorszym samopoczuciem. Im dłużej będziemy przebywać w takim otoczeniu tym bardziej będą dokuczać nam nieprzyjemne dla zdrowia zjawiska. Są to przede wszystkim rosnące stężenie CO2, zaduch, nieprzyjemne zapachy, wilgoć oraz, najgroźniejsze dla zdrowia, rosnące stężenie związków chemicznych powstałych w wyniku parowania farb, lakierów, klejów i innych (zwłaszcza w nowych domach). Dziś budujemy szczelne domy, zaizolowane niczym termos, a to podstawowa bariera dla sprawnego działania wentylacji grawitacyjnej. Dla prawidłowego przebiegu procesu wentylacji naturalnej, prócz kominów oczywiście, konieczne są elementy, które zapewnią swobodny PRZEPŁYW powietrza. Ciąg kominowy nie wytworzy się jeśli nie zapewnimy dopływu powietrza z zewnątrz. Nawiewniki okienne, mikrowentylacja okienna, to również podstawowe wyposażenie wentylacji grawitacyjnej. Czy po to jednak powstał szczelny dom by „dziurawić” go nawiewnikami lub rozszczelnionymi oknami i wpuszczać przez nie zimne powietrze?

Wentylacja grawitacyjna: jak to działa?

Sprawność wentylacji grawitacyjnej związana jest wyłącznie z naturalnymi prawami fizyki. By taka wentylacja w ogóle zadziałała muszą zostać spełnione niezbędne kryteria. Są to m.in.:

1. Konstrukcja budynku wyposażona w elementy wywiewne – kominy, wywiewniki itp.          

2. Zastosowane zostały elementy zapewniające swobodny przepływ/napływ powietrza np. nawiewniki okienne, ścienne etc.          

3. Nieszczelności skorupy budynku, wynikające z niestarannego montażu okien, drzwi lub inne nieszczelności np. charakterystyczne dla starego budownictwa.           

4. Występują sprzyjające wytworzeniu ciągu kominowego warunki atmosferyczne, tzn:

   –  odpowiednia siła wiatru – im większa siła wiatru tym większa intensywność wymiany powietrza,

  –  odpowiednia amplituda temperatur powietrza zewnętrznego i wewnętrznego. To różnica gęstości powietrza, ściśle związana z jego temperaturą wywołuje ciąg kominowy. Ciepłe powietrze wędruje do góry „zasysając” do wnętrza chłodniejsze/zimne powietrze zewnętrzne. Jeśli temperatury powietrza wewnętrznego i zewnętrznego są co najmniej zbliżone wentylacja naturalna „nie zadziała”. Znaczna różnica temperatur w okresie zimowym, powoduje odwrotny efekt: im wyższa różnica temperatur, tym intensywniejsza wymiana powietrza – szybko tracimy ciepło.

Co prawo mówi nt. wentylacji?

1. Minimalna powierzchnia pojedynczego kanału powinna wynosić nie mniej niż 0,016 m2, a najmniejszy wymiar przewodu prostokątnego to 10 cm. Poniższa tabela ilustruje sprawność wentylacji naturalnej dla dwóch typów kanałów kominowych uzależnionej od ich wysokości:

Jakie wysokości zaplanowano w Państwa projekcie? Radzimy sprawdzić, czy wysokość kominów zapewni wymagany ciąg.

2. Pomocnicze pomieszczenia bez okien powinny mieść zaprojektowaną wentylację grawitacyjną.

3. Pokoje ostatniej kondygnacji np. poddasza powinny posiadać połączenia z kanałami wentylacji grawitacyjnej – każdy.

4. Oprócz długości kanałów wentylacyjnych istotna jest wysokość komina ponad dach, uzależniona od kąta nachylenia dachu.

5. Jeśli pokój oddzielony jest od najbliższej kratki wentylacji grawitacyjnej więcej niż dwojgiem drzwi, wówczas powinien zostać wyposażony w „własny” kanał wyciągowy.

6. Jeśli korzystamy z kuchenki gazowej, to pomieszczenie kuchenne musi zostać wyposażone w wyciąg oraz nawiew powietrza.

7. Zamontowane, ale niepracujące wentylatory łazienkowe działają jak przegroda, która utrudnia swobodny przepływ powietrza, ponieważ wywołują dodatkowy opór.

Wymienione powyżej cechy, to najsłabsze punkty wentylacji grawitacyjnej, gdyż rzadko spełnione są wymagane kryteria.